หากเปรียบบ้านเป็นวิมานของเรา กรงน้อยๆ ของเจ้าตัวเล็กก็เปรียบเป็นพื้นที่ส่วนตัวสำหรับเจ้าตัวน้อยเช่นกัน บ่อยครั้งที่หลายบ้านเจอปัญหาเจ้าตัวน้อยเกิดไม่อยากอยู่บ้านตัวเอง แต่อยากจะมานอนบนเตียงเจ้านายเหมือนตอนเด็กๆ ซึ่งหากเจ้านายไม่รู้สึกหนักใจกับอาการติดหนึบแบบนี้ก็ดูจะไม่มีปัญหา แต่ถ้าใครรู้สึกว่าตัวติดกับเจ้าตัวน้อยตลอดเวลาคงไม่ดีนัก เพราะจะทำให้เจ้าตัวน้อยไม่สามารถอยู่ตามลำพังได้เลยและจะรู้สึกเป็นทุกข์ กระวนกระวายใจเมื่อเจ้านายไม่อยู่ การแยกเจ้าตัวน้อยอยู่ในกรงของตัวเองจึงเป็นการดีกว่าให้นอนอยู่ด้วยกัน
ปัญหาแรกที่เจอเมื่อเจ้าตัวน้อยเข้ากรง คือความรู้สึกขาดอิสรภาพแต่หากเราฝึกให้เขารู้สึกว่านี่คือหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติตามคำสั่ง เจ้าตัวน้อยก็จะรู้สึกเคยชินกับการอยู่กรงไปเอง แต่ด่านแรกที่เจ้าของต้องเผชิญคือเสียงโหยหวนคร่ำครวญ เพื่อเรียกร้องความสนใจให้ปล่อยออกจากกรง ลองมาดูเทคนิคในการฝึกให้น้องหมาอยู่ในกรงได้อย่างมีความสุขกันดีกว่าค่ะ
เตรียมการด้านสถานที่
กรงควรมีพื้นที่กว้างพอที่จะให้เจ้าตัวน้อยลุกขึ้นยืนและเดินไปเดินมาได้ ทั้งนี้ถ้าหากไม่ต้องการสิ้นเปลืองซื้อกรงหลาย ๆ ครั้ง ก็ให้ซื้อกรงขนาดใหญ่เผื่อเอาไว้เมื่อเจ้าตัวน้อยตัวโตเต็มวัย
สร้างบรรยากาศให้น่าอยู่
เมื่อเจ้าตัวน้อยเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ในบ้าน ควรหากิจกรรมที่สร้างความรู้สึกที่ดีให้เจ้าตัวน้อยยามที่ต้องย้ายเข้ากรง เช่น การหาของอร่อยให้หม่ำยามเข้ากรง หาของเล่นเอาไว้ให้เจ้าตัวน้อยได้เพลิดเพลินยามอยู่ลำพัง ให้ขนมกินเฉพาะเมื่อเข้ากรงเท่านั้นเพื่อให้เขารู้สึกดีเมื่อได้อยู่ในพื้นที่ส่วนตัว เป็นต้น สิ่งเหล่านี้จะสามารถสร้างบรรยากาศดี ๆ ของการอยู่ในกรงให้เจ้าตัวน้อยได้อย่างดีเยี่ยม
จัดเวลาเข้าออกให้เหมาะสม
นอกจากการนำกิจกรรมที่สร้างบรรยากาศและความรู้สึกดี ๆ ให้กับเจ้าตัวน้อยไปไว้ในกรงแล้ว คุณจะต้องจัดตารางเวลาที่แน่นอนในการออกจากกรงเป็นประจำทุกวันให้เจ้าตัวน้อย เช่น เช้าออกมาจากกรง ให้ขับถ่าย วิ่งออกกำลังกายแล้วเข้ากรง หลังจากนั้นอาจจะปล่อยเค้าออกมาเป็นเวลาไป เช่น กลางวัน – เย็น เพื่อให้สุนัขได้ขับถ่าย แล้วให้เข้านอนตอนกลางคืนอย่างนี้เป็นต้น ซึ่งควรจะเป็นเวลาเดิมทุก ๆ วัน แล้วเจ้าตัวน้อยจะรู้เวลาเข้าออกกรงโดยอัตโนมัติ
ทำใจแข็งเข้าไว้
บ่อยครั้งที่การฝึกเจ้าตัวน้อยอยู่กรงมักไม่ประสบความสำเร็จ เพราะเรามักจะทนกับเสียงครวญครางของเจ้าตัวน้อยในช่วงแรก ๆ ของการเข้ามาอยู่ในบ้านของตัวเองไม่ไหว ก็เลยยอมใจอ่อนรู้สึกว่าปล่อยออกมาเล่นวันเดียวคงไม่เป็นไร พรุ่งนี้ค่อยเริ่มใหม่ ซึ่งเป็นการคิดที่ทำให้คุณต้องเริ่มฝึกใหม่ทั้งหมดและรับรองว่าในวันต่อๆ ไป คุณจะได้ยินเสียงเห่าเรียกจากกรงเจ้าตัวน้อย ที่อาจจะดังและคร่ำครวญกว่าเดิม
เพราะเจ้าตัวน้อยจะรู้สึกว่าเสียงร้องของเขา เป็นสิ่งที่เรียกร้องความสนใจจากคุณได้และทำให้คุณพาเขาออกจากกรงและการฝึกให้อยู่ในกรงก็จะเป็นเรื่องที่ยากยิ่งขึ้น ทางที่ดีคือการตั้งมั่นทำใจแข็งเข้าไว้ เพราะเมื่อเจ้าตัวน้อยร้องจนเหนื่อยและรู้สึกว่าไม่ได้ผลก็จะหยุดร้องไปเอง จากนั้นเขาก็จะค่อยๆ ปรับตัวได้เอง ลองเอาเคล็ดไม่ลับเหล่านี้ไปใช้แล้วอย่าลืมกลับมาเล่าสู่กันฟังนะคะว่าได้ผลขนาดไหน
